از بس که شاه پرده دونان نمی درد
سوداگران ماتم او هم گرامی اند

تمام شب پیام می اومد از کانال و گروه های متعدد . تمام صفحات پر هستند از تیتر و تحلیل ها در باره حادثه قتل همسر آقای نجفی. اینکه چرا از بین این همه اتفاقات تمرکز روی این موضوع شده بماند . اما وقتی این پیام ها رو می خوندم می ترسیدم. تعجب می کنم که این ماییم در حضیض اخلاق؟.
ماییم که نشسته ایم بر مزار آبروی آدم ها؟
ماییم که زیر تابوت اخلاق را گرفته ایم؟
چگونه یادمان می رود ما نیز همین قدر به تباهی نزدیکیم؟
چگونه این قدر به خود اطمینان داریم؟
تحلیلی ندارم چز اینکه از سویدای دل بگویم: اللهم اجعل عواقب امورنا خیرا
تحلیلی ندارم چز اینکه خدایا لحظه ای ما را به حال خود نگذار که هیچ چیز از هیچ کس بعید نیست…. .

همیشه فکر می کردم
چون گرفتارم
به “خدا” نمی رسم
ولی حالا فهمیدم چون
به “خدا” نمی رسم گرفتارم